تحول در جامعه شناسی و زبان شناسی اجتماعی
فردینان دوسوسور و مساله زبان :
در علوم اجتماعی از فردینان دوسوسور به عنوان فردی یاد می کنند که به اهمیت زبان در نظریه های اجتماعی اشاره کرده است تا قبل از او از زبان به عنوان عنصر خنثی در بازنمایی جهان یاد می شد ، او این مفهوم که زبان یک وسیله ی بی اثر و خنثی است که ذهن به وسیله آن جهان را منعکس می کند را رد می کند و در مقابل او زبان را یک نیروی اجتماعی پویا تلقی می کرد که ذهن و جهان را شکل می دهد و از آن به عنوان یک سیستم یاد می کرد و آن را سیستمی از نشانه ها می دانست ، فردینان دوسوسور به رابطه ی متقابل (تقابلی) یا دوتایی نشانه ها متوسل می شود ، او می گوید مرد (واژه) به این دلیل که در مقابل با زن (واژه) قرار می گیرد معنا پیدا می کند و اشاره می کند معانی نشانه ها ناشی از وجود تفاوت ها بین آنها است و آن تقابل های دوتایی است وی می گوید معنی مفاهیم و واژه ها بر اساس تفاوت که با سایر مفاهیم و واژه ها دارند و در یک سیستم زمانی پدید می آید ( تقابل واژه ها با هم )
کلود لوی اشتراوس و زبان به عنوان پژوهش ساختاری :
اشتراوس مردم شناسی است با اصالت بلژیکی که زبان شناسی را به عنوان یک برنامه ی پژوهشی در علوم اجتماعی درآورده است. کلودلوی اشتراوس را مبدع انقلاب ساختاری در علوم اجتماعی می نامند از وی کتاب های تحت عنوان ، ساختارهای بنیانی خویشاوندی ، مردم شناسی ساختاری ، ذهن وحشی و خام و پخته ، به یادگار مانده است . کلودلوی اشتراوس تلاش کرد از زبان شناسی ساختاری الگو مناسبی برای اندیشه اجتماعی بسازد او جامعه را از نظر فرهنگی یا نمادین ، نوعی ابر زبان می دانست ، پژوهش های اجتماعی ساختاری در حقیقت به بررسی و تحلیل رابطه ی تفاوت و همبستگی میان واحدهای اصلی پدیده های اجتماعی می پردازد و هدفش دستیابی به قوانین جهان شمولی است که بر عملکرد صورت های اجتماعی حاکم هستند . کلودلوی اشتراوس اعتقاد دارد این قوانین ساختار ذهنی ناخودآگاه اند ، اشتراوس تحلیل می کند اگر زندگی اجتماعی دچار بی نظمی و بی ثباتی گردد یک ساختار عام و کلی وجود دارد که از نو این گسست را ترمیم می کند و از نو نظم اجتماعی را سامان می دهد .
