چکامه اصغرک باز لیز خورد، سروده محمد نجاری به دو زبان پارسی و انگلیسی
اصغرک باز لیز خورد.
زندگی امسال با برف اول دی آمد،
حیف!
دوم دی آفتاب شد، آب شد رفت!
گوشههای باغچهی مادربزرگ،
زندگی از نوع پاییز جمع بود،
زرد، نارنجی و قهوهای سوختهی مایل به سیاه!
باز هم حیف،
از جنس برف نبود،
اصلاً فرقی نداشت،
چون باز بیتأثیر بود!
سوز سرما از زندگی یخ ساخت
لیز و لغزان،
اصغرک روی زمین،
بازیش بود خوردن زمین،
زندگی مرا با بهار گول زد، با عطر یاس و افسون رنگ گلها!
گرمای تابستان هم مرا گول زد، با شبهای مهتابی و صدای
ساز جیرجیرک، با چندش راه رفتن سوسک…
اول مهر دیگر زندگی بهار نبود و از سرخی خالص خورشید تابستان، به زردی مطلق و سیاهی افسون
شب سرد زمستان نزدیک بود،
اصغرک باز هم لیز خورد!
مادربزرگ هنوز موهایش را با حنای خوشباوری رنگ میکرد!
راستی،
اصغرک باز لیز خورد…
یکی سرش داد زد: «آهای! حواست کجاست؟ زندگی باز هم گولت زد!؟»
محمد نجاری، زمستان ۱۳۸۱
Asgharak¹ Slipped Once Again.
This year, life arrived with the first snow of December.
Alas!
With the arrival of December 2nd, sun rose.
The snow melted and went away!
In the corners of Grandmother’s small garden,
Life had gathered itself in an autumnal manner,
Yellow, orange and deep, dark brown that bordered on black!
Once again, alas!
It was not of the same nature as snow.
It even made no difference;
It was ineffective after all!
The frosty nip of coldness in the air turned life into ice,
Slick and slippery.
Asgharak, on the ground,
Played the game of falling to the ground.
Life tricked me with the spring, with the scent of jasmine and the enchantment of flowers’ colors.
The warmth of the summer tricked me as well, with moonlit nights and the sound of the cricket’s instrument, with disgust at the way the cockroach walked.
On the first day of the autumn, life was not the spring anymore,
Having moved from the pure red hue of summertime sunlight towards the utter yellowness and the very blackness of enchantment.
The cold winter night was imminent.
Asgharak slipped once again.
Grandmother was still dyeing her hair with the rose-colored henna of gullibility!
By the way,
Asgharak slipped again.
Somebody shouted at him, “Hey! Watch where you’re going!
Has life tricked you again?”
[1] In Persian/Farsi, Asgharak in fact includes Asghar and -ak. The former is mostly a first name for males. And, the latter is a suffix which, in this case, is used for endearment and/or as a diminutive suffix.
-Mohammad Najārī, Winter of 2002
